وقتی نبودی دلم برایت خیلی تنگ می شد.
وقتی صدای قدم های دلنوازت در دلم طنین انداز شد در پوست خود نمی گنجیدم و برای دیدارت لحظه شماری می کردم.
و وقتی دیدارت میسر شد تازه فهمیدم که برای دیدارت آماده نشده ام.
و اکنون تنها امیدم به بزرگی میزبان است همان میزبانی که صدها و هزاران بار در روز به بزرگی یاد می شود... الله اکبر ...
ای محبوب خدا! ای رمضان! من همان شوریده حال قبل از دیدارت هستم: حول حالنا الی احسن الحال
