با هم زمزمه می کردند: چرا روز عید، روزه اینقدر ثواب داره؟ ... آخه روز عیده، عید با شیرینی و شکلاتش شیرین میشه.

صفای زمزمه ها نشان از عشق و ارادت است عشق و ارادتی که می خواهد عید را با شیرینی و شکلات و ... صفا دهد و ماندگار کند.

ولی:

- چه زییاست که صفای اعیاد مذهبی در رحمت و نعمت های جاوید آن باشد که نمی توان در امور مادی زودگذر چون شیرینی و شکلات خلاصه کرد.

- چه خوب است عید در مکتب اسلام را شیرینی صفای روح و پرواز به انتهای انسانیت بدانیم  که بسیار شیرین ترو ماندگارتر از شرینی های زمینی  است.

- چه روح افزاست که صفای عید غدیر را در رحمت و نعمت بیکران امامت دید. روزی که خدای مهربون با نعمت امامت شادی جاودان را به انسان هدیه داد.

عید امامت و ارمغان هدایت جاوید بشریت مبارک

______________________________________________________________________________________________

پی نوشت: شیرینی خورون در روزهای با صفای عید اشکالی نداره... نوش جان.... ولی حقیقت عید چیز دیگری است.

روح و روان را هم باید به سفر برد، آخر آنها هم از شلوغی روزگار خسته و ملول می شوند و مشتاق دیاری با صفا با هوایی پاک و چشمه هایی زلال و درختانی سرسبز  و... می گردند.

تصمیم گرفتم روح و روانم را برای رهایی از دلمشغولی های دنیا به دیاری شاد و سرسبز و  سرشار از توشه رهسپار کنم تا این که قرعه به دیار زیبایی به نام «زیارت جامعه کبیره» افتاد که شاید بی حکمت هم نبوده است. از طرفی خوشحال بودم چرا که روح ملولم به این دیار نیازمند است ولی دغدغه سرافکندگی برگشت از سفر نیز امری است که نباید از نظر دور داشت. آیا تاب تحمل این سفر را خواهم داشت؟ آیا می توانم توشه لازم را از این دیار بر چینم؟ آیا ...؟ آیا...؟ و...

مدتها برای چگونگی آغاز این سفر در فکر بودم، ولی در آخر خوشتر دیدم با توسل بر مولایی که این زیارتنامه یادگار ایشان است آغاز سفر کنم و یاری و کمک را از خود ایشان بطلبم.

خوشحال خواهم شد این سفر را با یارانی با صفا چون شما تقسیم کنم تا به همراهی و همکاری هم رهسپار این سفر بزرگ شویم.  

اَلسَّلامُ عَلیکَ یَا اَهلَ بیتِ النُّبُوَّه

یا اَبَا الْحَسَنِ یا عَلِىَّ بْنَ مُحَمَّدٍ اَیُّهَا الْهادِى النَّقِىُّ یَا بْنَ رَسُولِ اللّهِ

یا حُجَّهَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ یا سَیِّدَنا وَمَوْلینا اِنّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللّهِ

وَقَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا یا وَجیهاً عِنْدَ اللّهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّهِ