هر وقت می ره حرم امام رضا علیه السلام. به مهربونی امام امید داره که الحق و الانصاف هم مهربونه. هیچ وقت نشده که چیزی از امام بخواد و دست خالی برگرده، اگه خواستشم به صلاحش نبوده یه طوری اونو متوجه کرده.
به هرحال هرچی از مهربونیش بگیم کم گفتیم. می گفت: اینو من تنها نمی گم مهربونی امام رضا علیه السلام بین دوستایی که توی کشورای خارجی زندگی می کنن هم مشهوره.
دستشو از روی احترام بر سینه میذاره و سلام میده و میلادشونو تبریک میگه. چون حرم خیلی شلوغه و همه تشنه زیارت. زیاد نمی ایسته و همینطور که با مولاش حرف می زنه از صحن ها عبور می کنه و خودشرو به در خروجی می رسونه. از حرم امام رضاعلیه السلام خداحافظی می کنه ولی امام رضاعلیه السلام رو توی قلبش می ذاره تا نام و یاد و زندگی این امام، به زندگیش جهت بده.
