اللهم صل علی محمد و آل محمد
دل در گروی او داشت با کوله باری از خواهش و تمنا.
کوله بار حوایجش را می بنددو عزم دیار او می کند.
از دور که میعادگاه را می بیند دست بر سینه می گذارد، کوله بار خواسته هایش را می فشرد و به امید برآورده شدن به او سلام می گوید.
امیدوارانه نزدیک و نزدیک تر می شود و به فکر توشه ای از خواسته های اجابت شده است که در برگشت با خود خواهد داشت.
وقتی به میعادگاه رسید ناگهان دستانش سست شد... پاهایش لرزید... انگار پاهایش از زمین کنده می شد. بی اختیار کوله بار حوایجش را رها کرد و به عظمت و بزرگیش خیره شد. زبان یاریش نمی کرد... دل را به یاری فراخواند و با دلی مبهوت عظمتش عرض ارادتش را تقدیم او کرد ...
السلام علیک یا
علی بن موسی الرضا علیه السلام
