ایام
تاسوعا
و
عاشورای حسینی
را
تسلیت عرض می نماییم.
حسین جان!
تو همیشه مهربان بودید، نه تنها در زمان حیات که پس از شهادت هم مهربانی تو جریان دارد.
هر وقت که ایام محرم و صفر می شود مهربانی در بین مردم موج می زند. در خانه ها، کوچهها، خیابان ها، و . . . . همه با اشکهای حسینی به روی هم لبخند می زنند و در هوای سرد گرمی عطوفت به همدیگر هدیه می دهند.
در کوچه و بازار، در محافل حسینی همه به نوعی عهده دار تجلی مهربانی تواند، بزرگان علمی به فکر سیراب کردن فکر و اندیشه عاشقان تو هستند و سعی می کنند زیباییهای حیات و مماتت را با کلامی دلنواز به گوش جهانیان برسانند، دیگری از مهمانان حسینی با چای و شربت پذیرایی می کند، برخی چای خود را که به دیگری نرسیده با اصرار می بخشد و همگان با عشق و محبت در عزای شما گریه می کنند. خلاصه در همه جا غوغای مهر و محبت است.
عجب مدیریتی دارد عطش حسینی. هیچ کس کار خود را به دیگری وانمی گذارد و در تلاش است فراتر از آنچه که به او محول شده است به نحو مطلوب انجام دهد.
البته جای تعجب نیست چرا که صاحب این عشق همان کسی است که یار یزیدی پشیمان شده را با آغوشی گرم پذیرفت و فراموش کرد که این همان کس است که آب را به روی خودش و خانواده اش بست.
حسین جان!
ای امام مهربان!
برایمان دعا کن که
سرباز خوب و پایداری
برای فرزند مهربان شما
حضرت مهدی
(عجل الله تعالی فرجه الشریف)
باشیم.
دعا کن مثل بیعت گران کوفه نباشیم
که با تو بیعت بستند
ولی به بیعت خود عمل نکردند.
رحلت جانگداز استاد فرزانه عالم ربانی
آیت الله مجتهدی تهرانی
.
و استاد و دانشمند و مترجم بزرگوار اسلام
آقای جعفر شهیدی
را تسلیت عرض می نماییم.
امام علی(علیه السلام): أفضل العمل ما اُرید به وجه الله
برترین کارها، کاری است که برای خدا باشد.
(غرر الحکم و درر الکلم، ح 3397)
امام علی(علیه السلام): لِطالب العلم عِزُّ الدنیا و فَوزُ الآخره
جوینده دانش، عزت دنیا و رستگاری آخرت است.
(غرر الحکم و درر الکلم، ح 7349)
صبح که از حواب بیدار شدم گوشی همراهم را چک کردم. دوستم برایم پیام بفرستاده بود:
Ayatolah mojtahedi bimar hastand. baraye salamatiyeshan doa kon…..
وقتی این پیام را دریافت کردم خیلی ناراحت شدم و برای سلامتی همه علمای اسلام بویژه آیت الله مجتهدی دعا کردم و این پیام را برای چند تا از دوستان دیگر هم فرستادم.
مدتی بعد صدا و سیما خبری پخش کرد مبنی بر اطلاع رسانی وضعیت جسمی ایشان. پزشکان اظهار امیدواری کردند و گفتند که حال عمومی ایشان نسبت به روزهای قبل بهتر است. از این خبر همه اعضای خانواده ام خوشحال شدند و خدا را شکر کردیم.
هنوز چند روزی از این خوشحالی ما نگذشته بود که خبر ناگوار رحلت این عالم ربانی از صدا و سیما پخش شد. هر چند همه برای سلامتی ایشان دعا کردند ولی دیگر جسم نحیف این عالم عارف روحانی تاب تحمل روح والایشان را نداشت و شوق دیدار حق را می طلبید و سرانجام هم دعوت و دیدار حق نصیب این استاد وارسته شد.
سکوتی غمبار فضای خانه مان را فرا گرفت. خیلی متاثر شدم که فیض استفاده از محضر این استاد بزرگوار که کلامی نافذ داشتند از دست دادم و از خدای متعال باری دیگر برای سلامتی و طول عمر سایر علمای اسلام از صمیم دل دعا کردم. تا چه قبول افتد
زندگی این علمای بزرگوار مهذب درسی است برای همه انسان ها. درسی برای همیشه. این که طوری زندگی کن و خود را بساز که حتی روح بلندت از پشت شیشه های مادی بر قلب های انسان ها بتابد و راه سعادت را نشان دهد طوری زندگی کن که از فرسنگ ها راه قلب های مشتاق با قلبت گره بخورد و راه نجات را دریافت کنند.
به امید آن روز
عطر حریم عشق
دل های عاشق بیشتر می تپد و دل های پریشان و سرگردان شاید به خود آید...
در کجا؟
معلوم است، وقتی بوی محرم و صفر می آید... وقتی که عده ای نتوانستند و یا نخواستند دل ظاهر بین و کوته نظرشات را مهار کنند...وقتی که ...
عده ای که اندکی بوی عشق و عرفان الهی را درک کرده اند با خود زمزمه می کنن:
آیا من هم چنینم؟ اگر من در آنجا بودم به کدامین طرف می رفتم؟ آیا خوشبختی ابدی را می پذیرفتم و یا به همین خوشبختی های زود گذر که با مرگ تمام می شود دل خوش می کردم؟ براستی قضاوت مشکل است و عزمی راسخ می طلبد که خود را در حادثه عاشورا قرار دهیم و ببینیم که در کدامین طرف ایستاده ایم.
اما چه خوش گفت صادق آل محمد(صلی الله علیه و آله وسلم)
مَن أرادَ اللهُ بِه الخَیرَ قَذَفَ فی قَلبِه حُبَّ الحُسَین(علیه السلام)و حُبَّ زیارَتِهِ.
علی شیرازی و محمد عابدی، فرهنگ موضوعوعی مبلغان، ص75 به نقل از : بحار الانوار، ج 98،ص 76
کسی که خدا خیرخواه او باشد، محبت حسین و شوق زیارتش را در دل او می اندازد.
عید پر افتخار غدیر بر رهپویان راه سعادت مبارک
